ती रात्र अनोखे इशारे देत होती
त्या लाटांमध्ये नवी गोष्ट उसळत होती
तो समुद्र नीरस भासत होता
त्याच प्रेम दगडांमध्ये लपवत होता
पाणी तर बिलकुल रंगत नव्हतं
कदाचित त्याच सौंदर्य माझ्या मनात विरघळत होतं
आकाशातले तारे उगीच लाजत होते
आमच्या गप्पांमध्ये सतत लुडबुडत होते
नाही म्हणायला तो मुग्धावला होता
सारा आसमंत त्याच्या डोळ्यांत मावला होता
हव्याहव्याशा गप्पा त्या रात्रीत रिझवताना
मला तो क्षण अजून जगायचा होता
-मृगा

No comments:
Post a Comment