अर्धी ओंजळ

कुरळ्या केसांना कानामागे सारताना
बेमालूमश्या अश्रूला नखावर झेलताना
पडलेल्या तिच्या नजरेला काहीसं समजवताना
झुकल्या हनुवटीशी हळूच बोलताना
ती आयुष्याचा अर्थ सांगत होती
तीच अर्धी ओंजळ तिची माफी मागत होती

घामेजले स्पर्श काही समजावत होते
मोजकेच शब्द तीस सावरू पाहत होते
ओघळल्या अश्रूची क्षमा मागत होते
स्वतःच्या खंबीर नकाराला दुबळा आधार देत होते
अधिर ती बोटं पुन्हा पुन्हा काही विचारत होती
ती अर्धी ओंजळ फक्त प्रश्नांनी भरली होती

उत्तरात नकार नव्हता, नकारच उत्तर होतं
जबाबदारी नको असल्याचं सत्य सांगत होतं
तिच्या अस्फुटश्या विचारांची काळजी करत होतं
रुसलेल्या तिच्या नजरेत समाधान शोधत होतं
ती गोंधळल्या मनाला रीतं करत होती
त्याची अर्धीच ओंजळ तिच्या गालाची समजूत काढत होती

Mruga vartak