थोडक्यात इतकंच सांगायचंय..स्वतःसाठी जगायला शिक!

रडू नकोस तू,आता त्यांना जाऊन रडंव

पडू नकोस मागे,तुझं व्यक्तिमत्त्व घडव

प्रेमाचं कोंदण रिकामी आहे? त्याला विचारांनी जडव

गरजा खोट्या नाहीत गं तुझ्या,त्यांना सामर्थ्याने मढव

घाबरू नकोस समाजाला,जेव्हा लाज चव्हाट्यावर येईल

इच्छा पुरव स्वतःच्या जेव्हा गरज बोंबलत येईल

तुझे अधिकार तुला मिळवता यायला हवेत

तुझ्या हक्कांसाठी तुलाच वाद घालायला हवेत

खूप भांडलीस स्वतःशी,आता बोलता यायला हवे

स्त्री म्हणून नाही तर माणूस म्हणून जगता यायला हवे

समजून घे स्वतःलाच जेव्हा राग उफाळून येईल

इच्छा पुरव स्वतःच्या जेव्हा गरज बोंबलत येईल

तुझे प्रश्न मांडायला तू घाबरू नकोस

तुझ्या शंका विचारायला तू लाजू नकोस

तुझी कथा तुझी व्यथा तू लपवून ठेऊ नकोस

लोक काय म्हणतील म्हणून बिल्कुल डरू नकोस

उगारलेल्या नजरेवर तुझ्या दुनिया चिडीचूप होईल

इच्छा पुरव स्वतःच्या जेव्हा गरज बोंबलत येईल

सौंदर्य विकायला काढलंस तर त्यालाही भाव चढेल

पुरुषी अहंकार चाळवलास तर तोच तुझ्याशी नडेल

लायकी दाखवून दिलीस त्यांना तर तुझीच किंमत कळेल

तुझेही नखरे कमी नाहीत,म्हणे स्वाभिमान गळून पडेल

बाजार भरवलास दुःखाचा तर अश्रूही विकला जाईल

इच्छा पुरव स्वतःच्या जेव्हा गरज बोंबलत येईल

शृंगार कर स्वतःसाठीच..वाटतं ना छान दिसावंसं?

नवरा गडबडीत असेल तरी वाटतच कि आरशात पहावंसं…

कपाळीचं कुंकू पाहून,वाटतं ना डोळ्यांना हसावंसं?

आणि..कधी..सहजच,गलांवरती रुसावंसं?

नाकावरचा लटका राग दाखव जेव्हा तो घरी येईल

इच्छा पुरव स्वतःच्या जेव्हा गरजंच बोंबलत येईल